നീല നൂല്

എന്റെ പക്കല്‍ ഇപ്പോള്‍ അടിച്ചു മാറ്റിയ ഒരു നീല നൂലുണ്ട്‌... പ്രനയശൂന്യത തിങ്കലൊളി തുന്നിയതിലോരെണ്ണം .... യൌവനം , ദൈവം, കവിത ,ലഹരി , വിപ്ലവം സര്‍വം അതിന്റെ ഓരങ്ങളില്‍ ബന്ധിതം .... അതിന്റെ തണലില്‍ , പ്രസരിപ്പില്‍,നീലമഷിയില്‍ ഞാന്‍ പടരാന്‍ ശ്രമിച്ചോട്ടെ ...

Saturday, July 10, 2010

ബോലോ ഭാരത്‌ മാതാ കീ

മാനം കാക്കാന്‍ തലയും
ബഹുമാനം കാക്കാന്‍ കൈയ്യും
ശൌര്യം കാക്കാന്‍ മുലയും
വംശം കാക്കാന്‍ വയറും ,

പിന്നെ ചായ്‌വ് മാറ്റാന്‍ നട്ടെല്ലും
കിതപ്പ് മാറ്റാന്‍ ഹൃദയവും
മുടന്ത് മാറ്റാന്‍ കാല്പത്തിയും
ഛെദിച്ചു മാറ്റിയിരിക്കുന്നു..

അമ്മെ,
ഇനി നിനക്ക് ചങ്ങലകളില്ല
താരാട്ടില്‍ മയങ്ങീടുക....
ശുദ്ധം, സ്വസ്ഥം ശാന്തം ...
"ബോലോ ഭാരത്‌ മാതാ കീ"

3 comments:

HariJuly 18, 2010 at 11:14 AM
മനസിലെ വിങ്ങലുകള്‍ പങ്കുവെക്കുന്ന,അനുഭവവേദ്യമാക്കുന്ന എഴുത്ത്....സഹോദരന് എല്ലാവിധ ഭാവുകങ്ങളും നേരുന്നു.

ഭാരത് മാതാ കീ ജയ്‌.
ReplyDelete
Replies
hafisJuly 25, 2010 at 10:43 PM
nandi jwalaa
ReplyDelete
Replies
അനൂപ്‌ .ടി.എം.July 29, 2010 at 12:49 AM
കാലം ആവശ്യപ്പെടുന്ന എഴുത്ത്..
ReplyDelete
Replies

Add comment

പ്രണയത്തിന്റെ ഒടുവിലത്തെ കവിതയ്ക്ക് കയറിനു തുമ്പില്‍ വരിയന്വേഷിച്ചു നിലാവത്തിറങ്ങി മുങ്ങിയപ്പോഴാണ് ഞാനവളുടെ നീലനൂല് മോഷ്ടിച്ചത്... അകവും പുറവുമവള്‍ തിങ്കളൊളി തുന്നിയതിലോരെണ്ണം ... ആഭിചാരം വഴിയെ മുടക്കി ഞാനത് കഴുത്ത്തിലെടുത്ത്തണിഞ്ഞു നോക്കി കാമശിലയില്‍ നീട്ടി വലിച്ചു നൂലിന്റെ അറ്റത്തെ നീല മഷിയാക്കി .. ഒന്നും പാകമാല്ലായിരുന്നു.. ഒടുക്കം അങ്ങനെ തന്നെ ഹൃദയത്തില്‍ കൊളുത്തി മറച്ചു .. സര്‍വ്വ ബോധങ്ങളെയും ബന്ധിക്കുമാറ് മസ്തിഷ്കത്തെ വലിചൂറ്റിയത്വ വലുതായി പലതായി കിനാവുകള്‍ക്ക് പുതപ്പായി ... പിന്നെ നിലാവ് നിലച്ചില്ല ഞാനുറങ്ങിയുമില്ല... നീലാകാശം താണ്ടാതെ നീലസാഗരം വെല്ലാതെ എങ്ങനെയവള്‍ക്കത് തിരിച്ചെടുക്കാന്‍ പറ്റും ... എന്നാലുമൊരുനാള്‍ കണ്ടെത്തുമായിരിക്കും, പക്ഷെയപ്പോഴേക്കും.... എന്റെ കഴുത്തിലൂടെ വളഞ്ഞു നീലഞരമ്പുകളില്‍ വലിഞ്ഞത് മുറുകിയുറചിരിക്കും.... നൂലിന്റെ മൂര്‍ച്ച കൂടിയ തുമ്പത്ത് ചുവന്ന മഷി പടര്‍ന്നിരിക്കും .. കവിത പൂര്ത്തിയായിരിക്കും ...